Yaklaşık 2 yıl evvel hayatın seyrini değiştiren Covid-19 pandemisi, insan hayatını olduğu kadar iş yapış biçimlerini yönlendiren ofislerde de bir ekip zarurî değişiklere gidilmesinin önünü açtı. Pandemiyle birlikte çalışanların tamamının ofislere dönmesi artık sıkıntı üzere görünürken, ofislerde geçirilen müddet artık toplumsallaşma ve toplumsal bağlar kurma açısından birincil düzeyde değerli bir yere geldi. Bu nedenle artık ofis dizaynlarının da yeni sisteme nazaran yapılması bir mecburilik olarak görülmeye başlandı.
Avrupa çapında yeni bir oluşum olan Studio Alliance birliğine Türkiye’den seçilen tek mimarlık şirketi olan DİEM’in Kurucu Ortağı C.Melih Şamlı, pandemi öncesinde, bütün çalışanların bir ortada ve büyük ofis yerleşkelerinde birlikte çalışmalarının artık neredeyse imkansızlaştığını ve ev-ofis kavramını içeren hibrit sistemin geniş kitlelerce desteklendiğini söylüyor.
Şamlı, büyük ve açık ofislere epey aralı yaklaşıldığını da belirterek “Ancak tekrar de ofis kavramı yerinde duruyor. Bilhassa kurum kültürünün devamlılığını sağlamak gerekiyor. Pekala bu durumda ne yapılmalı? İşte tam da burada ofisleri iş ömrünün merkezleri üzere görmenin yanında birer toplumsallaşma imkanı veren yerler olarak da tanımlamalıyız. Bu durum kaçınılmaz bir gerçek olarak karşımızda duruyor. Bu durumda ofisler toplumsal bağların oluşmasına imkan verecek formda tekrar tasarlanmalıdır” dedi.
Ofislerin pozisyonlarının, sunduğu imkanların, mekânsal aktivite düzenlemelerinin iş hacmine ve teknolojik gelişmelere nazaran daima bir değişim gösterdiğine tanıklık ettiklerini belirten Şamlı şunları söyledi;
“Tek düze iş yapış formu artık değişmiştir. İş hayatı ve ofis düzenlemesi de buna paralel bir gelişim göstermiştir. Yaratıcılığı ve küme çalışmasını öne çıkaran yeni iş hayatı sistemi, yerleri toplumsal alanlarıyla öne çıkarmaktadır. Bu durum kültürden kültüre değişiklik gösterse de çalışan beklentileri buraya kanalize olmaktadır. Özellikle, genç jenerasyonlar, ileri yetişkin çalışanlara nazaran iş ve boş vakitleri daha fazla bir ortaya getirme eğilimindedir.
Örneğin Japonya’da âlâ bir emekçi gece geç saatlere kadar kalan kişidir. İsveç’te ise patronlar, fitness merkezlerine erişim sağlayarak, çalışanların sağlıklı olmasını ve yeterli beslenmesini sağlamak için “paternalist” olma eğilimindedir. Bu cins bir kültür, bir kazan-kazan bağlantısı elde etmeyi amaçlarken, profesyonel ve şahsî hayatın karıştırılması amaçlanmaktadır. Yapılan bir anket Fransız çalışanların 57’sinin özel ve profesyonel ömürleri ortasındaki hududun pandeminin başlamasından bu yana kaybolmaya başladığına inandığını ortaya koydu. Ve 67’si işyerinin tıpkı vakitte aile ünitesi dışında şahsî ömür için bir alanı temsil ettiğini söylüyor.”
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
